หากเรารู้สภาพอากาศล่วงหน้าจะทำให้เราดำเนินชีวิตได้ง่ายขึ้น ดังนั้นในแต่ละวันเรามักจะตรวจสอบข้อมูลสภาพอากาศอยู่เสมอ ในอดีตที่ยังไม่มีการพยากรณ์อากาศแต่มนุษย์สามารถคาดเดาได้โดยการสังเกตุจากธรรมชาติ เช่น ถ้าเห็นใยแมงมุมที่มีหยดน้ำค้างเกาะอยู่ในตอนเช้า ๆ เราอาจคาดเดาได้ว่าในตอนบ่ายของวันนั้นอากาศจะแจ่มใส่ เมื่อวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้าขึ้นจึงมีการพยากรณ์อากาศเกิดขึ้น โดยนำข้อมูลสภาพอากาศมาวิเคราะห์เพื่อทำแผนที่อากาศและรายงานออกมา
ในปี พ.ศ. 2362 นักฟิสิกส์ชาวเยอรมันชื่อ โฮน์ริช วิลเฮลม์ แบรนเดส นักฟิสิกส์ชาวเยอรมันเป็นผู้คิดค้นแผนที่อากาศเป็นคนแรก เพื่อแสดงการเกิดพายุฝนในยุโรป ต่อมาในปี พ.ศ. 2466 มีการพยากรณ์อากาศในประเทศไทยครั้งแรก แต่การพยากรณ์ยังไม่แม่นยำนัก
การพยากรณ์อากาศในปัจจุบันจะมี 3 ขั้นตอนใหญ่ ๆ การตรวจอากาศ การรวบรวมข้อมูล และการวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อคาดการณ์สภาพอากาศล่วงหน้าออกมา โดยการตรวจอากาศทำได้หลายวิธี เช่น ใช้เครื่องบินตรวจอากาศ ใช้เรดาร์ ใช้สถานีตรวจอากาศบนพื้นดิน หรือใช้ดาวเทียม โดยการรวบรวมข้อมูลและวิเคราห์ข้อมูลนั้น ถ้าหากมีข้อมูลจำนวนมาก การพยากรณ์ก็จะมีความแม่นยำมากขึ้นไปด้วย ซึ่งในปัจจุบันได้นำคอมพิวเตอร์มาใช้วิเคราะห์ข้อมูลที่ตรวจวัดในอดีตแล้วนำมาพิจารณาร่วมกับแผนที่อากาศ ลักษณะภูมิประเทศ แล้วรายงานสภาพอากาศล่วงหน้าได้อย่างแม่นยำ เมื่อเมื่อมีข้อมูลมากขึ้น มีเครื่องมือในการตรวจอากาศและวิเคราะห์ข้อมูลดีขึ้นทำให้พยากรณ์อากาศในระยะยาวหลาย ๆ วันได้อีกด้วย เมื่อเรารู้สภาพอากาศล่วงหน้า เราก็สามารถวางแผนชีวิตได้ง่ายขึ้นตามไปด้วย
ปัจจุบันการรายงานสภาพอากาศได้เปลี่ยนไปตามเทคโนโลยีที่เกิดขึ้น ยุคแรก ๆ เราต้องรอฟังการรายงานสภาพอากาศ ซึ่งเป็นภาพรวมของประเทศ ต่อมาเมื่อเรามีอุปกรณ์ที่คำนวณได้เร็วขึ้น เราสามารถทราบสภาพอากาศล่วงหน้าได้เกือบทุกชั่วโมง และในพื้นที่ที่เราต้องการ จนในปัจจุบันมีการรายงานสภาพอากาศบนโทรศัพท์มือถือ ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ตำแหน่งใดของโลก การรายงานสภาพอากาศปัจจุบันและการทำนายล่วงหน้าจะเกิดขี้นและให้ต่อมูลต่อเราได้ทันที
เรามาหาวิธีหรือสร้างเทคโนโลยีในการรายงานสภาพอากาศกันนะครับ
ตัวชี้วัดที่เกี่ยวข้อง
สาระที่ 6: กระบวนการเปลี่ยนแปลงของโลก
ว 6.1 ม.1/4 สืบค้น วิเคราะห์ และแปลความหมายข้อมูลจากการพยากรณ์อากาศ
