ในปัจจุบันเรามีการใช้สารเคมีกันมาก สารหลายชนิดจะทำให้เกิดมลพิษ จึงมีการคิดค้นสารต่าง ๆ ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ตัวอย่างเช่น ผงซักฟอกที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม น้ำทิ้งจากครัวเรือน หรือน้ำทิ้งจากการเกษตรและปศุสัตว์ที่มีการใช้สารเคมี เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดมลพิษ หากมีความเข้มข้นสูงจะทำให้เกิดมลพิษที่รุนแรง สารเคมีที่มีพิษรุนแรงจะไม่ย่อยสลายและสร้างมลพิษเป็นเวลายาวนาน แต่ถ้าหากเป็นน้ำทิ้งจากโรงงานอุตสาหกรรมซึ่งมีโลหะหนักละลายอยู่จะทำให้เกิดมลพิษที่รุนแรงมาก ดังนั้นจึงต้องมีการบำบัดน้ำทิ้งก่อนที่จะปล่อยลงสู่แหล่งน้ำ
ในประเทศที่พัฒนาแล้วจะตระหนักถึงปัญหาวิกฤตของน้ำจึงทุ่มค่าใช้จ่ายอย่างมากในการบำบัดน้ำทิ้ง โดยเฉพาะโลหะหนักที่ปนมากับน้ำทิ้งในโรงงานอุตสาหกรรม เช่น แคดเมียม ปรอท ตะกั่ว โครเมียม ซึ่งไม่ย่อยสลาย เมื่อมีโลหะหนักอยู่ในน้ำ จุลินทรีย์จะกินโลหะหนัก ปลาเล็ก ๆ จะกินจุลินทรีย์ ปลายใหญ่กินปลาเล็ก สุดท้ายคนที่กินปลาเข้าไปก็จะมีโลหะหนักสะสมอยู่ในร่างกาย ทำให้เป็นโรคที่เกิดจากมลพิษ เช่น โรคมินะมะตะ ที่ทำให้มือเท้าช้า สายตาบกพร่อง โรคอิไตอิไต ที่ทำให้กระดูกปวดร้าว เป็นต้น
ดังนั้นในการทิ้งของเสีย หรือน้ำเสียเราควรกำจัดของเสียบางชนิดให้ถูกวิธีเสียก่อน ซึ่งมีนักวิชาการมากมาย หาวิธีการแยกขยะ หาวิธีบำบัดน้ำเสีย สำหรับการใช้งานลักษณะต่าง ๆ กันมากมาย
ลองคิดดูหากเราสร้างอุปกรณ์กรองน้ำ หรือบำบัดน้ำเสียในห้องทดลองของโรงเรียน เราจะมีวิธีการพัฒนาอย่างไรให้สามารถนำไปใช้งานได้จริง และเราหาประสิทธิภาพของเครื่องมือของเราได้อย่างไร
ตัวชี้วัดที่เกี่ยวข้อง
สาระที่ 2: ชีวิตกับสิ่งแวดล้อม
ว 2.2 ม.3/1 วิเคราะห์สภาพปัญหาสิ่งแวดล้อม ทรัพยากรธรรมชาติในท้องถิ่น และเสนอแนวทางในการแก้ไขปัญหา
